Rozejm w prawie międzynarodowym
Rozejm to instrument prawa międzynarodowego, który oznacza czasowe lub bezterminowe wstrzymanie działań wojennych pomiędzy stronami konfliktu. Zazwyczaj rozejm jest ustanawiany do czasu zawarcia traktatu pokojowego.
Przykłady rozejmów
- Rozejm andruszowski
- Rozejm w Compiègne (1918)
- Rozejm w Rydze (1920)
- Rozejm pomiędzy Koreą Północną a Południową (1953)
Ostatni z wymienionych rozejmów pozostaje w mocy do dziś, ponieważ nie został zakończony podpisaniem traktatu pokojowego.
Stan wojny po rozejmie
Po zawarciu rozejmu strony konfliktu formalnie pozostają w stanie wojny. W przypadku zerwania rokowań możliwe jest wznowienie działań wojennych.
Regulacje dotyczące rozejmów
Warunki zawierania rozejmów są określone w haskim regulaminie wojny z 1907 roku (rozdział 5, artykuły 36–41) oraz w szczegółowych umowach między stronami. Zgodnie z Konwencją genewską o jeńcach z 1929 roku, artykuł 75, strony powinny w umowie rozejmowej uwzględnić porozumienie o repatriacji jeńców, a przynajmniej rozpocząć rozmowy w tej sprawie. Repatriacja powinna nastąpić jak najszybciej po zawarciu pokoju.
