Rozalia Rybacka – Działaczka Komunistyczna
Rozalia Rybacka (z domu Brun), urodzona 8 maja 1888 w Warszawie, zmarła 24 października 1986, była polską działaczką komunistyczną. Córka właściciela fabryki tytoniowej, Teodora Bruna, oraz siostra Juliana Bruna i Heleny Bobińskiej.
Wczesna działalność społeczna
Od 1903 roku Rozalia angażowała się w Związek Młodzieży Socjalistycznej w Warszawie, pełniąc rolę redaktorki i kolportera pisma „Ruch”. Uczestniczyła w rewolucji 1905 roku, a w 1904 roku przystąpiła do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Po ukończeniu szkoły ogrodniczej w Paryżu i Genewie wróciła do Polski, gdzie pracowała jako robotnica.
Działalność polityczna i represje
W 1918 roku wstąpiła do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Aresztowano ją za działalność komunistyczną, spędziła czas w więzieniach w Mińsku Mazowieckim oraz na Pawiaku. Po zwolnieniu pracowała w fabryce tytoniu „Syrena” oraz w Spółdzielni Wydawniczej „Książka”. Jej mąż, Szczepan Rybacki, również był zaangażowany w politykę, a po aresztowaniu trafił do Francji.
Życie w ZSRR i represje stalinowskie
W 1926 roku Rozalia i jej mąż przenieśli się do ZSRR, gdzie używali nazwiska Maciejewscy. Pracowała w Kijowie i Moskwie w redakcjach polskich pism. W 1937 roku została aresztowana, oskarżona o bycie agentką Polskiej Organizacji Wojskowej, i spędziła czas w więzieniu oraz obozie do 1945 roku. Jej mąż został rozstrzelany w 1937 roku.
Powrót do Polski i działalność po wojnie
Po wojnie, w 1945 roku, Rozalia wróciła do Polski, gdzie pracowała w Komitecie Centralnym Polskiej Partii Robotniczej oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Angażowała się w tematykę rolną i współpracowała z pismem „Gromada-Rolnik Polski”. Założyła Fundację im. Szczepana Rybackiego, wspierającą pisarzy zajmujących się problematyką wsi.
Odznaczenia i śmierć
Rozalia Rybacka została odznaczona m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy. Zmarła w 1986 roku w wieku 98 lat, a jej ciało spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
