Równina Białogardzka
Równina Białogardzka (313.42) to mezoregion fizycznogeograficzny, który znajduje się w obrębie Pobrzeża Koszalińskiego. Rozciąga się pomiędzy Równiną Gryficką na zachodzie a wałem morenowym Góry Chełmskiej na wschodzie, który oddziela go od Równiny Słupskiej.
Od południowego zachodu graniczy z Wysoczyzną Łobeską, natomiast wzdłuż doliny Parsęty rozciąga się na południe, aż do wzgórz morenowych Pojezierza Drawskiego. Od północy jest ograniczona Wybrzeżem Słowińskim.
Charakterystyka regionu
Równina Białogardzka to obszar morenowy z wysokościami dochodzącymi do 88 m (Niwka). W regionie występują niewielkie wzniesienia, małe jeziora oraz główna rzeka – Parsęta. Region jest znany z hodowli bydła oraz eksploatacji ropy naftowej (m.in. w Karlinie).
Miasta w regionie to:
- Koszalin
- Białogard
- Karlino
- Tychowo
Wody i jeziora regionu obejmują:
- Rzeki: Parsęta, Radew z Chotlą, Leśnica z Leszczynką, Dzierżęcinka
- Jeziora: Rosnowskie, Hajka, Lubiatowo Północne, Lubiatowo Wschodnie, Parnowskie Jezioro
Wzniesienia w regionie to m.in. Plaskosz, Niwka, Góra Kościernicka oraz Żółta Góra.
Turystyka
Rzeka Parsęta oraz Radew są popularnymi miejscami do organizacji spływów kajakowych. W Tychowie znajduje się największy w Polsce i drugi w Europie głaz narzutowy „Trygław”. Szlaki turystyczne koncentrują się wokół Góry Chełmskiej oraz łączą obszar z Pojezierzem Drawskim i Wybrzeżem Słowińskim. Do najważniejszych szlaków należą:
- Szlak „Solny”
- Szlak im. Józefa Chrząszczyńskiego
