Reklama
Dzisiaj jest 9 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Równanie Clapeyrona (przemiana fazowa)

Równanie Clapeyrona

Równanie Clapeyrona opisuje nachylenie linii równowagi na diagramie fazowym w układzie ciśnienie-temperatura i dotyczy kontaktu jednej fazy danego składnika z inną fazą tego samego składnika. Przejście fazowe ma charakter przemiany kwazistatycznej, co pozwala na zapisanie różniczki entropii jako \mathrm{d}S = \frac{\delta Q}{T}.

Reklama

W kontekście pierwszej zasady termodynamiki dla tej fazy mamy:

\mathrm{d}U = T\mathrm{d}S – p\mathrm{d}V + \mu\mathrm{d}n.

Reklama

Gdzie:

  • U – energia wewnętrzna,
  • S – entropia,
  • p – ciśnienie,
  • T – temperatura,
  • V – objętość,
  • Q – ciepło,
  • W – praca,
  • \mu – potencjał chemiczny,
  • n – liczba moli.

Podstawiając definicję entalpii H \equiv U + pV oraz entalpii swobodnej G \equiv H – TS, otrzymujemy:

\mathrm{d}G = V\mathrm{d}p – S\mathrm{d}T + \mu\mathrm{d}n.

W warunkach stałości temperatury i ciśnienia zachodzi \mathrm{d}G = 0, co prowadzi do:

\mu\mathrm{d}n = S\mathrm{d}T – V\mathrm{d}p.

Równanie Clapeyrona można wyprowadzić jako:

\frac{\mathrm{d}p}{\mathrm{d}T} = \frac{\Delta_\mathrm A^\mathrm B S_\mathrm m}{\Delta_\mathrm A^\mathrm B V_\mathrm m},

gdzie:

  • \Delta_\mathrm A^\mathrm B S_\mathrm m = S_\mathrm m^\mathrm B – S_\mathrm m^\mathrm A – zmiana molowej entropii,
  • \Delta_\mathrm A^\mathrm B V_\mathrm m = V_\mathrm m^\mathrm B – V_\mathrm m^\mathrm A – zmiana molowej objętości.

Przykład zastosowania

Równanie Clapeyrona ilustruje zasady jazdy na lodzie. Przy przejściu lodu do wody, równanie przyjmuje postać:

\frac{\mathrm{d}p}{\mathrm{d}T} = \frac{S_\mathrm m^\mathrm c – S_\mathrm m^\mathrm s}{V_\mathrm m^\mathrm c – V_\mathrm m^\mathrm s}.

W związku z tym, że molowa entropia fazy ciekłej jest większa niż stałej, a objętość lodu jest większa od objętości wody, prawa strona równania jest ujemna. Zwiększenie ciśnienia prowadzi do obniżenia temperatury topnienia, co w praktyce skutkuje tworzeniem się warstwy wody pod łyżwą.

Prężność pary nasyconej

Równanie Clapeyrona jest również użyteczne w badaniu prężności pary nasyconej nad cieczą. W przybliżeniu, objętość molowa pary jest znacznie większa od objętości cieczy, co pozwala na zapisanie równania w uproszczonej formie. Zakładając model gazu doskonałego, otrzymujemy:

\frac{1}{p}\mathrm{d}p = \frac{\Delta_\mathrm c^\mathrm p H_\mathrm m}{RT^2}\mathrm{d}T.

Scałkowując to równanie, uzyskujemy:

\ln\left( \frac{p_2}{p_1}\right) = -\frac{\Delta_\mathrm c^\mathrm p H_{\mathrm m }}{R}\left( \frac{1}{T_2}-\frac{1}{T_1}\right).

W wyniku podstawienia i uporządkowania, otrzymujemy zależność logarytmu ciśnienia pary nad cieczą od odwrotności temperatury, co jest zgodne z równaniem Antoine’a:

\ln\left( \frac{p}{p^\circ}\right) = -\frac{\Delta_\mathrm c^\mathrm p H_{\mathrm m }}{RT} + \frac{\Delta_\mathrm c^\mathrm p H_{\mathrm m }}{RT_\mathrm{w}}.

Reklama
Reklama