Roman II Porfirogeneta
Roman II Porfirogeneta (ur. 939, zm. 15 marca 963) był cesarzem bizantyńskim z dynastii macedońskiej, panującym w latach 959-963. Był synem Konstantyna VII Porfirogenety i Heleny Lekapeny. W 948 roku otrzymał tytuł współcesarza.
Roman II był uważany za władcę słabego, pod dużym wpływem swojej drugiej żony, Teofano, oraz eunucha Józefa Brigasa. Jego rządy charakteryzowały się brakiem zainteresowań oraz nieudolnością. Mimo starannego wychowania, Roman II ulegał negatywnym wpływom otoczenia, choć zewnętrznie uchodził za przystojnego. Podczas jego panowania nastąpiły istotne wydarzenia militarne, takie jak odzyskanie Krety w 961 roku oraz sukcesy w Syrii, głównie dzięki wodzowi Niceforowi Fokasowi.
W marcu 963 roku Roman II zmarł nagle, pozostawiając dwóch synów: Bazylego i Konstantyna. Po jego śmierci Nicefor Fokas został cesarzem.
Rodzina
Roman II ożenił się najpierw z Bertą Włoską, lecz małżeństwo to nie zostało skonsumowane. W 956 roku poślubił Teofano, córkę szynkarza Anastaso, z którą miał troje dzieci:
- Bazyli II Bułgarobójca – przyszły cesarz
- Konstantyn VIII – przyszły cesarz
- Anna Porfirogenetka – żona Włodzimierza I Wielkiego, wielkiego księcia kijowskiego
Bibliografia
- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Warszawa 2008.
- R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, Warszawa 1997.
- K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, Kraków 1999.
Linki zewnętrzne
Prosopography of the Byzantine World: Link (dostęp 2018-01-16)
