„`html
Roman Grodecki
Roman Grodecki herbu Poraj (1889-1964) był polskim historykiem i profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Urodził się w Rzeszowie, był synem urzędnika podatkowego Jana i Karoliny z Gorylskich.
Wykształcenie i kariera akademicka
Grodecki studiował historię oraz inne nauki na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1907-1912. Po obronie doktoratu w 1918 roku, pracował jako adiunkt w Archiwum Akt Dawnych, a następnie jako asystent w Seminarium Historycznym. W 1920 roku uzyskał habilitację, a w 1922 roku został docentem. Od 1929 roku był profesorem zwyczajnym.
W czasie II wojny światowej uczestniczył w tajnym nauczaniu we Lwowie, a po wojnie powrócił do Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierując różnymi katedrami aż do 1960 roku, kiedy to z przyczyn zdrowotnych zaprzestał prowadzenia wykładów.
Działalność naukowa i osiągnięcia
Grodecki był autorem ponad 170 publikacji dotyczących historii gospodarczej średniowiecza, metrologii oraz obyczaju dyplomatycznego. W 1953 roku otrzymał nagrodę państwową II stopnia za prace dotyczące Śląska, a w 1960 roku Uniwersytet Warszawski nadał mu tytuł doktora honoris causa.
- Księga Henrykowska (1949)
- Anonyma tzw. Galla Kronikę Polską (1923)
- Rachunki wielkorządowe krakowskie z roku 1471 (1953)
Odznaczenia
Grodecki został odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1960 roku jego osiągnięcia zostały uhonorowane publikacją dedykowaną jego osobie z okazji 70. rocznicy urodzin.
Życie osobiste
Grodecki był wymagającym profesorem, a wśród jego uczniów znajdował się Marian Friedberg. Przyjaźnił się z historykiem Janem Dąbrowskim. Zmarł 17 kwietnia 1964 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
„`
