Roman Bąk
Roman Bąk, urodzony w 1958 roku w Ostrowie Wielkopolskim, jest polskim poetą, tłumaczem, redaktorem i wydawcą. Jego twórczość ewoluowała od liryki zaangażowanej w latach 80. do sfery metafizycznej. Posiada wykształcenie etnologiczne.
Wykształcenie i działalność
Bąk ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Ostrowie Wielkopolskim oraz Instytut Etnologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 80. aktywnie działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów oraz w Niezależnym Ruchu Artystycznym.
W swojej karierze zawodowej pełnił różne funkcje:
- 1983-1987: Muzeum Etnograficzne w Toruniu
- 1987-2000: Redaktor miesięcznika i Wydawnictwa „W drodze”
- 2001-2013: Redaktor Wydawnictwa Poznańskiego oraz rocznika etnologicznego „Lud”
- 2014-2019: Redaktor w Wydawnictwie Nauka i Innowacje
- Od 2019: Tworzy dział redakcyjny w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu
W 2001 roku założył własną pracownię wydawniczą, Bibliotekę Telgte, gdzie opublikował wiele ważnych dzieł.
Osiągnięcia
W 2015 roku Bąk otrzymał Medal św. Piotra i Pawła od abp. Stanisława Gądeckiego za wybitne osiągnięcia w krzewieniu kultury chrześcijańskiej.
Wybrane publikacje
- Bzdury (samizdat, 1982)
- Ulica gdzie sprzedają zapałki (1985)
- Ballada o nocnym sklepie (samizdat, 1987)
- Którzy by mogli powiedzieć (1991)
- Jeśli gdzieś są Ogrody (1991)
- Świt (1994)
- Kaligrafia śniegu i skały (1999)
- Rzeczywiste. Antologia pięciu (2003)
- Miejsca dróg i przepraw (2005)
- List do Grzegorza Przemyka (2006)
- Pieśni stopni (2014)
- Soki (2015)
Bibliografia
- Witold Banach, Ostrów pod znakiem pegaza (2005)
- Wojciech Kudyba, Generacja źle obecna (2014)
Roman Bąk pozostaje istotną postacią w polskiej literaturze, łącząc w swojej twórczości różnorodne wpływy i doświadczenia życiowe.
