Rokitnik zwyczajny
Hippophae rhamnoides L., znany jako rokitnik zwyczajny, to gatunek rośliny z rodziny oliwnikowatych (Elaeagnaceae). Rośnie głównie w Europie i Azji, preferując tereny górskie, doliny rzek oraz wybrzeża morskie. W Polsce występuje naturalnie tylko na wybrzeżu Bałtyku. Roślina ta jest ceniona zarówno jako ozdobna, jak i sadownicza, a jej owoce są uważane za żywność funkcjonalną ze względu na wysoką zawartość substancji biologicznie aktywnych.
Rozmieszczenie geograficzne
Rokitnik występuje w Europie (wzdłuż wybrzeży Morza Północnego, Bałtyckiego oraz w południowej Europie) i Azji (od gór Iranu po Himalaje i Chiny). Gatunek ten jest często sadzony, co utrudnia odróżnienie stanowisk naturalnych od sztucznych. W Polsce rokitnik osiąga wysokość do 9 m.
Biologia i ekologia
Rokitnik jest rośliną wieloletnią, a jego pędy mogą żyć do 40 lat. Kwiaty pojawiają się na roślinach powyżej dwóch lat. Owoce rokitnika są bogate w białko, witaminy oraz składniki mineralne. Roślina ta jest pionierska, zasiedlająca odsłonięte gleby, a jej korzenie wspomagają stabilizację piasków i ochronę przed erozją.
Rokitnik odgrywa ważną rolę w ekosystemie, będąc miejscem lęgów i żerowania dla wielu ptaków oraz schronieniem dla różnych organizmów. Jego siedliska na wybrzeżach są objęte ochroną w ramach sieci Natura 2000.
Ochrona i uprawy
W Polsce rokitnik jest objęty ochroną gatunkową od 1983 roku. Jego różnorodność genetyczna, szczególnie w Azji, jest szczególnie cenna. Gatunek ten jest również popularny w uprawach rolniczych, zwłaszcza w krajach nadbałtyckich, a jego owoce wykorzystywane są w przetwórstwie spożywczym.
Właściwości zdrowotne i zastosowanie
Owoce rokitnika mają działanie antyoksydacyjne i są stosowane w leczeniu różnych schorzeń, takich jak choroby serca i reumatyzm. Olej rokitnikowy oraz ekstrakty z liści i kory znajdują zastosowanie w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym.
Wymagania uprawowe
- Preferuje gleby lekkie, przewiewne i o pH 5,1-7,8.
- Wymaga dużej wilgotności i światła, nie toleruje zacienienia.
- Najlepiej kiełkuje na głębokości 1-2 cm.
Linki zewnętrzne
Więcej informacji o rokitniku można znaleźć w atlasach anatomicznych i pyłkowych, a także na mapach zasięgu gatunku.
