Wierzba rokita
Wierzba rokita (Salix fragilis) jest gatunkiem drzewa lub krzewu należącym do rodziny wierzbowatych. Rośnie głównie wzdłuż brzegów rzek i na terenach wilgotnych. Charakteryzuje się szybkością wzrostu i zdolnością do regeneracji.
Opis i cechy
Wierzba rokita może osiągać wysokość do 10 metrów. Jej korona jest szeroka i rozłożysta, a gałęzie są elastyczne i łamliwe. Liście są lancetowate, z jasnozieloną górną stroną i szaro-zieloną dolną. Kwitnie wczesną wiosną, a kwiaty są zebrane w kotki.
Występowanie
Gatunek ten występuje głównie w Europie, Azji i północnej Afryce. Preferuje gleby wilgotne i dobrze przepuszczalne, często pojawia się na terenach narażonych na powodzie.
Znaczenie ekologiczne
- Wierzba rokita pełni ważną rolę w ekosystemach, stabilizując brzegi rzek.
- Stanowi siedlisko dla wielu gatunków ptaków i owadów.
- Liście i gałęzie są źródłem pożywienia dla niektórych zwierząt.
Wykorzystanie
Wierzba rokita jest wykorzystywana w ogrodnictwie oraz do produkcji biomasy. Jej elastyczne gałęzie są często stosowane w rzemiośle do wyplatania koszyków.
Podsumowanie
Wierzba rokita to wartościowy gatunek, który odgrywa istotną rolę zarówno w przyrodzie, jak i w gospodarce. Jej zdolność do szybkiego wzrostu oraz regeneracji sprawia, że jest ceniona w ekologii i rzemiośle.
