Robert Ritter von Greim
Robert Ritter von Greim (22 czerwca 1892 – 24 maja 1945) był niemieckim wojskowym, asem myśliwskim oraz ostatnim dowódcą Luftwaffe. Jako feldmarszałek był ostatnim w historii Niemiec. Uczestniczył w obu wojnach światowych.
Życiorys
Greim urodził się w Bayreuth jako syn bawarskiego kapitana policji. Służbę wojskową rozpoczął w artylerii, a w 1915 roku przeszedł do lotnictwa. Jako pilot w Jasta 34, dowodzonej przez Manfreda von Richthofena, zdobył 28 zestrzeleń, co przyniosło mu liczne odznaczenia, w tym Pour le Mérite oraz bawarski Order Maksa-Józefa, nadający mu tytuł szlachecki.
W 1933 roku, po przyjęciu przez Hermanna Göringa, Greim został dowódcą szkoły pilotów myśliwskich w Związku Radzieckim. W 1938 roku objął stanowisko szefa wydziału badań technologicznych dla Luftwaffe. Podczas II wojny światowej brał udział w bitwie o Anglię, za co odznaczono go Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami.
Gdy Armia Czerwona zbliżała się do Berlina, Greim przybył tam z Hanną Reitsch, aby ewakuować Hitlera. Ten jednak odmówił, promując Greima na feldmarszałka i mianując go dowódcą Luftwaffe, zastępując Göringa. Po zranieniu podczas lądowania opuścił Berlin, a 8 maja 1945 roku dostał się do niewoli amerykańskiej. Po kilku dniach popełnił samobójstwo w austriackim Salzburgu, wypowiadając słowa: „Jestem dowódcą Luftwaffe, ale nie mam Luftwaffe.”
Odznaczenia
- Pour le Mérite – 8 października 1918
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami:
- Krzyż Rycerski – 24 czerwca 1940
- Liście Dębu (nr 216) – 2 kwietnia 1943
- Miecze (nr 92) – 27 sierpnia 1944
- Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie
- Królewski Order Rodu Hohenzollernów
- Bawarski Order Wojskowy Maksymiliana Józefa – 23 października 1918
- Bawarski Order Zasługi Wojskowej IV Klasy
- Krzyż Żelazny (1914) I Klasy z okuciem ponownego nadania 1939
- Krzyż Żelazny (1914) II Klasy z okuciem ponownego nadania 1939
Podsumowanie
Robert Ritter von Greim był kluczową postacią w niemieckim lotnictwie wojskowym, odznaczając się zarówno w I, jak i w II wojnie światowej. Jego życie zakończyło się tragicznie w 1945 roku, a pośmiertnie pozostaje symbolem upadku III Rzeszy.
