Ruch Rime w Tybecie
Rime (tyb.: རིས་མེད་, Wylie: ris med) to ekumeniczny ruch buddyjski, który rozpoczął działalność w XIX wieku w Tybecie. Został zainicjowany przez mistrzów medytacji z trzech starszych szkół buddyzmu tybetańskiego: Sakja, Ningma i Kagyu, mając na celu zachowanie nauk buddyjskich i promowanie dialogu pomiędzy różnymi tradycjami, w tym Bön.
Cele ruchu Rime
- Ochrona nauk buddyjskich dla przyszłych pokoleń.
- Dialog między różnymi tradycjami, akcentujący ich różnorodność.
- Przybliżenie praktykujących z różnych szkół.
Rime nie dążyło do zjednoczenia wszystkich szkół w jedną, lecz do uznania i docenienia ich różnic, co jest kluczowe dla różnych potrzeb praktykujących.
Tło historyczne
W Tybecie, obok tradycji Sakja, Ningma i Kagyu, działała również szkoła Gelug, założona w XIV wieku przez Tsongkhapę. Gelug szybko zyskała dominującą pozycję, a jej przedstawiciele, w tym Dalajlamowie, sprawowali władzę polityczną aż do 1950 roku. Gelugpowie starali się narzucić swoją doktrynę innym szkołom, jednak wschodnie prowincje Tybetu, z ich lokalnymi dynastiami, sprzyjały różnorodności duchowej, co pozwoliło przetrwać naukom Dzionang mimo zakazań.
Inicjatorzy ruchu Rime
- Dziamjang Czientse Łangpo (Sakja)
- Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje (Kagyu)
- Patrul Rinpocze (Ningma)
- Czogjur Deczen Lingpa (Ningma)
- Mipham Dziamjang Gjatso (Ningma)
Rime dzisiaj
Obecnie XIV Dalajlama jest jednym z najważniejszych przedstawicieli Rime. Sytuacja w Tybecie uległa zmianie po inwazji Chin, a dawne konkurencje między klasztorami nie mają już miejsca. Niemniej jednak, ruch Rime może być wykorzystywany w sposób nieodpowiedni, co ilustruje powstanie sekty Tradycja Nowej Kadampy, która potępia inne tradycje. W Chinach buddyzm również funkcjonuje pod wpływem polityki, co widać w przypadku Panczenlamy, którego los pozostaje nieznany po jego porwaniu.
