SSM-N-8 Regulus I
SSM-N-8 Regulus I to amerykańska rakieta manewrująca, która została opracowana w latach 40. i 50. XX wieku. Była pierwszym systemem rakietowym, który mógł być używany przez marynarkę wojenną USA, a jej głównym celem było zwalczanie celów lądowych oraz morskich.
Specyfikacja techniczna
- Długość: 8,5 metra
- Rozpiętość skrzydeł: 8,4 metra
- Waga: Około 2,7 tony
- Zasięg: 600 km
- Prędkość: Mach 0,85
Historia i zastosowanie
Regulus I był rozwijany przez firmę McDonnell Aircraft i po raz pierwszy wszedł do służby w 1953 roku. Był wykorzystywany głównie na pokładach okrętów podwodnych i lotniskowców. Rakieta była naprowadzana za pomocą radaru, co pozwalało na precyzyjne trafienie w cele.
Znaczenie strategiczne
SSM-N-8 Regulus I odegrał kluczową rolę w zimnej wojnie, zwiększając zdolności ofensywne marynarki wojennej USA. Był to jeden z pierwszych systemów, które umożliwiały przeprowadzanie ataków na cele przeciwnika z dużych odległości, co miało duże znaczenie w strategii odstraszania.
Wycofanie z użycia
W miarę postępu technologii rakietowej i wprowadzenia nowych systemów, takich jak rakieta Submarine-Launched Ballistic Missile (SLBM), Regulus I został wycofany z użycia w latach 60. XX wieku. Mimo to, jego rozwój stanowił ważny krok w kierunku nowoczesnych systemów uzbrojenia.
Podsumowując, SSM-N-8 Regulus I był pionierskim systemem rakietowym, który znacząco wpłynął na strategię wojskową USA w okresie zimnej wojny, a jego technologia przyczyniła się do powstania bardziej zaawansowanych systemów rakietowych.
