Rezerwat Przyrody Polesie Konstantynowskie
Rezerwat przyrody Polesie Konstantynowskie to leśny obszar chroniony, utworzony uchwałą Magistratu Miasta Łodzi w dniu 23 maja 1930 roku. W 1954 roku został ponownie uznany za obiekt chroniony przez Ministra Leśnictwa. Jego powierzchnia wynosi 9,8 ha i stanowi fragment dawnej Puszczy Łódzkiej. Jest to jeden z dwóch rezerwatów w Łodzi, obok „Lasu Łagiewnickiego”.
Polesie Konstantynowskie to jeden z najstarszych rezerwatów w Polsce oraz pierwszy utworzony w granicach administracyjnych miasta. Jego założenie miało na celu ochronę naturalnego ekosystemu leśnego w czasach, gdy lasy miejskie przekształcano w parki wypoczynkowe. Celem rezerwatu jest ochrona unikalnych zasobów przyrodniczych oraz celów naukowych i edukacyjnych.
Ochrona i bioróżnorodność
Rezerwat obejmuje fragmenty lasu o cechach naturalnych, w tym:
- Bagienny las olszowy
- Grąd
- Łęg jesionowo-olszowy
W drzewostanie dominują gatunki takie jak:
- Olsza czarna (80–100 lat)
- Grab pospolity
- Brzoza brodawkowata
- Dąb szypułkowy
W podszyciu występują:
- Trzmielina pospolita
- Bez czarny
- Bez koralowy
- Kruszyna
- Czeremcha zwyczajna
- Leszczyna pospolita
Rezerwat obfituje w różnorodne gatunki ptaków, drobnych ssaków, owadów oraz grzybów.
Dostępność i mikroklimat
Rezerwat jest obszarem niedostępnym dla zwiedzających. Tylko raz w roku, z okazji Światowego Dnia Środowiska, wolontariusze mogą wejść na teren rezerwatu, aby posprzątać zebrane śmieci, za zgodą wojewódzkiego konserwatora przyrody.
W rezerwacie panuje specyficzny mikroklimat, a poruszanie się po jego terenie utrudniają powalone drzewa, wilgoć, półmrok oraz gęsty podszyt roślinności.
