Renato Raffaele Martino
Renato Raffaele Martino, urodzony 23 listopada 1932 roku w Salerno, to włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego oraz dyplomata watykański. W ciągu swojej kariery pełnił liczne ważne funkcje w Kościele katolickim, w tym arcybiskupa i kardynała diakona.
Życiorys
Martino studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. W 1957 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1962 roku pracował w dyplomacji watykańskiej, pełniąc funkcje w różnych nuncjaturach, m.in. w Nikaragui, Libanie oraz Brazylii.
W 1980 roku został mianowany arcybiskupem tytularnym Segermes oraz pronuncjuszem apostolskim w Tajlandii, a równocześnie delegatem apostolskim w Laosie, Malezji i Singapurze. W 1986 roku objął stanowisko stałego obserwatora Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Nowym Jorku.
W latach 2002-2009 pełnił funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady Iustitia et Pax, a w 2003 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej przez Jana Pawła II. Po śmierci papieża w 2005 roku, jego funkcje zostały zawieszone, ale po wyborze Benedykta XVI powrócił do pracy w Radzie.
23 listopada 2012 roku, w związku z ukończeniem 80. roku życia, utracił prawo do czynnego uczestnictwa w konklawe. Od 12 czerwca 2014 roku pełni funkcję protodiakona Kolegium Kardynalskiego.
Podsumowanie
- Urodziny: 23 listopada 1932, Salerno
- Święcenia kapłańskie: 1957
- Dyplomacja watykańska: od 1962
- Arcybiskup tytularny Segermes: 1980
- Stały obserwator przy ONZ: 1986-2002
- Przewodniczący Papieskiej Rady Iustitia et Pax: 2002-2009
- Kardynał: od 2003
- Protodiakon Kolegium Kardynalskiego: od 2014
Przypisy i linki zewnętrzne
Informacje na temat Renato Raffaele Martino można znaleźć w źródłach dotyczących włoskich kardynałów oraz dyplomacji watykańskiej.
