Religia starożytnego Egiptu – politeistyczny system wierzeń wyznawany przez starożytnych Egipcjan.
Bogowie i kult zwierząt
Religia egipska opierała się na czci lokalnych bóstw, które uważano za władców miast. Wierzono także w półbogów, zwanych geniuszami, związanych z codziennym życiem, ale nie posiadających świątyń. Kult zwierząt był powszechny; zwierzęta postrzegano jako wcielenia bogów, a ich wizerunki często wykorzystywano jako amulety.
Główne ośrodki religijne
Heliopolis
W Heliopolis skoncentrowano kult słońca. Według mitologii, bóg Atum stworzył siebie i dwójkę bogów: Szu (susza) i Tefnut (wilgoć). Ich potomkami byli Geb (ziemia) i Nut (niebo), tworząc tzw. Wielką Enneadę, do której należeli Ozyrys, Set, Izyda i Neftydy.
Busiris
Busiris był centrum mitologii ozyriańskiej. Ozyrys, syn Geba i Nut, rządził ziemią, ale został zabity przez brata Seta. Po śmierci został wskrzeszony przez Ra i stał się władcą świata zmarłych.
Hermopolis
W Hermopolis cześć oddawano Thotowi, bogu księżyca. Stworzył on Ogdoadę, osiem bóstw, które przyczyniły się do powstania świata.
Koncepcja duszy
Egipcjanie wierzyli, że człowiek składa się z ciała, ba (duszy) i ka (ducha opiekuńczego). Po śmierci ba i ka pozostawały w związku z ciałem, które powinno być zachowane w nienaruszonym stanie. W tym celu zmarłych grzebano w suchych miejscach, a kult zmarłych obejmował składanie ofiar i rytuały mające na celu połączenie duszy z ciałem.
Herezja echnatońska
W XIV wieku p.n.e. faraon Echnaton wprowadził reformę religijną, przekształcając politeizm w monoteizm skupiony na kulcie słońca. Reforma ta jednak załamała się po jego śmierci.
Zanik i spuścizna
Jednym z ostatnich aktywnych ośrodków religijnych była świątynia na wyspie File, zamknięta na polecenie cesarza Justyniana. Religia egipska wpłynęła na różne nurty, w tym hermetyzm i kemetyzm, które odwołują się do starożytnych tradycji egipskich.
