Rekonstrukcjonizm w Neopogaństwie
Rekonstrukcjonizm to podejście w ramach neopogaństwa, które koncentruje się na rewitalizacji dawnych religii pogańskich, głównie politeistycznych. Stanowi część tzw. neopogaństwa etnicznego, w tym rodzimowierstwa, i różni się od synkretycznych form neopogaństwa, takich jak Wicca.
Charakterystyka Rekonstrukcjonizmu
Rekonstrukcjonizm wyróżnia się silnym przywiązaniem do prawdy historycznej. Odtwarzanie wierzeń i praktyk religijnych często napotyka na ograniczenia wynikające z braku źródeł historycznych. W związku z tym, w niektórych przypadkach, dokonuje się odstępstw od tradycyjnych praktyk, co może być wynikiem:
- Nieakceptowalności dawnych praktyk przez współczesnych wyznawców (np. ofiary ze zwierząt).
- Praktycznych przeszkód, takich jak brak dostępu do dawnych miejsc kultu.
- Potrzeby dostosowania wierzeń do współczesnej wiedzy naukowej przez niektórych rekonstrukcjonistów.
Łączenie Elementów Religijnych
Rekonstrukcjonizm dopuszcza łączenie elementów z różnych religii jedynie w przypadkach, gdy miały one miejsce w historii. Przykładem może być kult frygijskiej bogini Kybele, który był częścią religii starożytnych Greków w Azji Mniejszej.
