Rejencja koszalińska
Rejencja koszalińska, znana również jako Regierungsbezirk Köslin, była prusko-niemiecką jednostką administracyjną istniejącą w latach 1816–1945. Obejmuje obszar dzisiejszego Pomorza Zachodniego, a jej stolicą był Köslin. Rejencja ta była częścią prowincji Pomorze.
Historia
Rejencja została ustanowiona w latach 1815–1816 i istniała jako pośredni szczebel administracyjny między prowincją Pomorze a powiatami. Po 1945 roku, na terenie dawnej rejencji utworzono polski podział administracyjny, w skład którego weszły województwa pomorskie oraz zachodniopomorskie.
Podział administracyjny w 1900 roku
W roku 1900 rejencja koszalińska obejmowała następujące powiaty ziemskie:
- Belgard (Persante)
- Bublitz
- Bütow
- Dramburg
- Kolberg-Körlin
- Köslin
- Lauenburg i. Pom.
- Neustettin
- Rummelsburg i. Pom.
- Schivelbein
- Schlawe i. Pom.
- Stolp
Do 1920 roku jedynym powiatem grodzkim był Stolp. W 1920 wydzielono miasto Kolberg, a w 1923 – Köslin.
Zmiany granic w 1938 roku
W 1938 roku w ramach Pomorza powstała nowa rejencja – rejencja pilska, w skład której weszły powiaty Dramburg i Neustettin. Do rejencji koszalińskiej włączono powiaty Regenwalde i Greifenberg i. Pom. z rejencji szczecińskiej.
Powiaty w 1940 roku
W 1940 roku rejencja koszalińska obejmowała następujące powiaty:
- Belgard (Persante)
- Bütow
- Greifenberg i. Pom.
- Kolberg-Körlin
- Köslin
- Lauenburg i. Pom.
- Regenwalde
- Rummelsburg i. Pom.
- Schlawe i. Pom.
- Stolp
Rejencja została zlikwidowana w 1945 roku, co wprowadziło nowy polski podział administracyjny.
Podsumowanie
Rejencja koszalińska była istotną jednostką administracyjną w historii Pomorza Zachodniego. Jej struktura administracyjna ulegała zmianom, a po II wojnie światowej obszar ten został włączony do nowego polskiego podziału administracyjnego.
