Reglamentacja
Reglamentacja to wprowadzone czasowo lub na stałe ograniczenie wolnego obrotu niektórymi dobrami lub towarami, zazwyczaj spowodowane ich niedoborem oraz koniecznością racjonowania. Zjawisko to występuje w okresach wojennych oraz w gospodarkach państw socjalistycznych.
Reglamentacja jest regulowana przez przepisy administracji państwowej i często towarzyszy jej emisja bonów towarowych oraz kartek żywnościowych, które uprawniają do nabycia określonych ilości towarów. Często prowadzi to do powstania czarnego rynku.
Przykładowe racje żywnościowe
Niemcy i tereny okupowane podczas II wojny światowej
- Reichskarte für Urlauber (karta dla żołnierzy podczas urlopu, na 5 dni): 1,74 kg chleba, 200 g mięsa, 110 g masła, 50 g margaryny, 125 g marmolady, 150 g cukru, 40 g surogatu kawy, 30 g sera, 100 g innych produktów.
- Lebensmittelkarte dla nie-Niemców (sierpień 1944): 8 kg chleba, 200 g produktów zbożowych, 500 g marmolady, 125 g kawy, 300 g cukru, kupony na mięso.
Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL)
- Kartka na mięso „M-I” (sierpień 1989): 2 kg mięsa, 700 g wołowiny lub cielęciny z kością, kupon rezerwowy „3”.
- Kartka na mięso „M-II” (sierpień 1989): 3 kg mięsa, 1 kg wołowiny lub cielęciny z kością, 3 kupony rezerwy.
Reglamentacja towarów w PRL
Reglamentacja w Polsce po 1945 roku obejmowała różne kategorie dóbr, w tym:
- żywność (cukier, mięso, tłuszcze, słodycze)
- dobra codziennego użytku (buty, środki czystości, papierosy, alkohol, kawa)
- dobra luksusowe (samochody, meble)
- materiały budowlane (cement, cegła, papier)
Przypisy
Kategoria: Polityka gospodarcza
