Regelinda – Księżniczka Piastowska
Regelinda (ur. ok. 989, zm. po 1014) była polską księżniczką z dynastii Piastów, córką Bolesława I Chrobrego i jego trzeciej żony Emnildy. Jej rodzeństwo obejmowało króla Polski Mieszka II oraz księcia Ottona, a także dwie nieznane z imienia siostry.
Życie i Małżeństwo
W 1002 lub 1003 roku Regelinda poślubiła Hermana, syna margrabiego miśnieńskiego Ekkeharda I. W 1009 roku jej mąż został margrabią Miśni. Data śmierci Regelindy nie jest dokładnie znana, ale przypuszcza się, że zmarła nie wcześniej niż około 1030 roku. Nie ma informacji na temat jej potomstwa.
Regelinda w Kulturze
Regelinda jest znana z posągu w katedrze naumburskiej, znanego jako Die lächelinde Polin (pol. śmiejąca się Polka), który datowany jest na około 1240 rok i przypisywany jest Mistrzowi Naumburskiemu. Stanowi on jeden z najważniejszych poloników w europejskiej sztuce gotyckiej.
Postać Regelindy występuje w literaturze, m.in. w opowiadaniach Uśmiech księżniczki (Maria Krüger) oraz W Gnieźnie w roku tysięcznym (Anna Lisowska-Niepokólczycka). Pojawia się także w książce Elżbiety Cherezinskiej pt. „Królowa”.
Bibliografia
- Balzer O., Genealogia Piastów, Kraków 1895.
- Jasiński K., Rodowód pierwszych Piastów, Wrocław-Warszawa 1992.
Regelinda to postać ważna w historii Polski, reprezentująca dynastię Piastów i mająca wpływ na relacje z Niemcami poprzez swoje małżeństwo. Jej pamięć przetrwała zarówno w sztuce, jak i literaturze.
