Raymond du Puy
Raymond du Puy (1120–1160) był drugim wielkim mistrzem zakonu joannitów, jako pierwszy używający tego tytułu oraz siódmym wielkim mistrzem zakonu św. Łazarza. Pochodził z Delfinatu we Francji, z szanowanej rodziny, której herb przedstawia czerwonego lwa na złotym tle. Był spokrewniony z Adhemarem du Puis, legatem papieskim z czasów I krucjaty.
Podczas swojej kadencji stworzył regułę zakonu opartą na zasadach św. Augustyna. Zakon joannitów pod jego przewodnictwem dynamicznie się rozwijał, a jego gałąź rycerska zaczęła odgrywać kluczową rolę. Raymond brał udział w licznych bitwach w Ziemi Świętej, w tym w walkach pod Askalonem oraz podczas oblężenia Tyru.
W 1157 roku Raymond zachorował na trąd, co skłoniło go do opuszczenia zakonu joannitów. Przeszedł do bractwa zakonnego dla trędowatych rycerzy, gdzie został wybrany na wielkiego mistrza. Dzięki swojemu doświadczeniu przekształcił zakon św. Łazarza w zakon rycerski.
Bibliografia
- Sire H.J.A., Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 2000
- Strona oficjalna ZPKM
Linki zewnętrzne
Raymond du Puy zmarł w 1160 roku, pozostawiając po sobie istotny wkład w historię zakonów rycerskich.
