Ratusz – definicja i funkcje
Ratusz, znany jako 'dom rady’, to reprezentacyjny budynek publiczny, który zazwyczaj jest siedzibą samorządowych władz miejskich. Zwykle budowany jest na planie prostokąta i charakteryzuje się monumentalną formą.
Historia ratuszy
W starożytności w Grecji rolę ratusza pełnił buleuterion, a w Rzymie – kuria. Pierwsze ratusze w miastach południowej Europy zaczęły powstawać w XII wieku, a na terenach północnej Europy około 100 lat później. Wcześniej władze miejskie zwoływały się w prywatnych domach kupców lub halach sukienniczych.
W średniowieczu ratusze często przybierały formę budowli obronnych, budowanych na planie czworoboku, zazwyczaj umieszczanych w centrum miasta. Ważnym elementem architektonicznym była wieża, pełniąca funkcję strażnicy miejskiej. Niektóre ratusze posiadały dwie wieże, jak na przykład ratusz w Szprotawie. W okresach renesansu i baroku ratusze zyskały ozdobną formę, przypominającą pałace.
Wnętrze ratusza
Najważniejszym pomieszczeniem w ratuszu była sala obrad, która była największa i najbardziej reprezentacyjna, zwykle usytuowana na pierwszym piętrze. Ratusz, jako monumentalna budowla, symbolizował siłę i samorządność miasta.
Unikatowe ratusze w Polsce
- Ratusz w Sulmierzycach – jedyny zachowany drewniany ratusz w Polsce.
- Ratusz w Nowym Warpnie – wyróżniający się konstrukcją szkieletową.
Przykłady ratuszy na świecie
- Ratusz we Wrocławiu
- Ratusz w Libercu
- Ratusz w Oslo
- Ratusz w Toronto
