Rap – Gatunek Muzyczny
Rap, znany również jako rapowanie, to gatunek muzyczny polegający na recytowaniu rymowanych tekstów z podkładem muzycznym. Jego początki sięgają wczesnych lat 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozwijał się wśród disc jockeyów i raperów. Pomimo że rap jest często postrzegany jako forma muzyki, wielu naukowców zauważa jego bliskie powiązania z poezją.
W rapie kluczowe elementy to:
- Treść tekstu – przekaz, który ma być zrozumiały dla słuchacza.
- Flow – rytm, rymy oraz akcentowanie słów.
- Delivery – intonacja i emocjonalna ekspresja wykonania.
Choć rap jest często utożsamiany z kulturą afroamerykańską, jego korzenie sięgają również tradycji zachodnioafrykańskich, gdzie Griot utrwalał historie plemienne. Rap jest formą melorecytacji, charakteryzującą się silnym rytmem, a muzyka do rapowania nazywana jest bitem.
Etymologia
Słowo „rap” pochodzi z języka angielskiego i od XVI wieku oznaczało „lekko uderzyć” lub „szybko wypowiadać”. W latach 60. XX wieku termin ten używano w kontekście konwersacji. W 1971 roku na albumie Isaaca Hayesa pojawiły się utwory z tytułem „Ike’s rap”, co pomogło spopularyzować ten styl.
Ważną postacią w historii rapu jest DJ Kool Herc, który w 1973 roku zorganizował wydarzenie uznawane za narodziny hip-hopu. Jego techniki miksowania i wykorzystania „break’ów” zainspirowały rozwój kultury hip-hopowej.
Złoty wiek hip-hopu
Złoty wiek hip-hopu, trwający od połowy lat 80. do wczesnych lat 90. XX wieku, to okres znaczącej transformacji w liryce hip-hopowej. Raperzy tacy jak Chuck D, KRS-One oraz Rakim wprowadzili skomplikowane gry słowne, co przyczyniło się do rozwoju gatunku. W tym czasie flow stało się bardziej złożone, a techniki rapowania zróżnicowane.
Koniec tego okresu przypada na lata 1993–1994, kiedy to zmiany w stylu i produkcji hip-hopu zaczęły wpływać na jego dalszy rozwój. Pojawienie się nowych trendów oraz artystów wpłynęło na ewolucję rapu, który przeszedł kolejne metamorfozy w następnych dekadach.
