Rajmund Berengar IV Święty
Rajmund Berengar IV Święty (około 1113 – 6 sierpnia 1162) był hrabią Barcelony i księciem Aragonii, który zjednoczył Katalonię i Aragonii.
Życiorys
Rajmund odziedziczył hrabstwo Barcelony po ojcu, Rajmundzie Berengarze III, 19 sierpnia 1131. 11 sierpnia 1137 ożenił się z Petronelą Aragońską, córką Ramira II Aragońskiego. Ceremonia zaślubin miała miejsce dopiero w 1150 roku w Lleidzie. Małżeństwo miało na celu stworzenie sojuszu, który wzmocniłby pozycję obu władców w konflikcie z Alfonsem VII Kastylijskim.
Po abdykacji Ramira II 13 listopada 1137, Rajmund i Petronela zaczęli rządzić wspólnie. Ustalono, że ich potomkowie będą dziedziczyć władzę nad połączonymi krajami, które zachowały swoje odrębne prawo i instytucje, tworząc federację.
Rekonkwista i podboje
Rajmund IV złagodził napięcia z Alfonsem VII, co umożliwiło katolickim królom skoncentrowanie się na rekonkwiście. Wspierał Kastylię, a następnie prowadził działania przeciwko Maurom w Katalonii. W latach 1148-1149 zdobył Tortosę, Fragę, Lleidę i Mequinenzę, kończąc rekonkwistę Katalonii po zajęciu Siurany w 1153 roku. Jego sukcesy były wspierane przez hojne nadania dla sojuszników.
Regencja i dziedzictwo
W latach 1144-1157 był regentem Prowansji podczas nieletności swojego bratanka, Rajmunda Berengar II. Zmarł w Piemoncie, pozostawiając władzę swojemu synowi, Rajmundowi Berengarowi, który zmienił imię na Alfons, aby zyskać przychylność Aragończyków. Rajmund miał również nieślubnego syna, Berenguera, który został biskupem Lleidy i arcybiskupem Narbony.
Rajmund Berengar IV Święty miał z Petronelą sześcioro dzieci:
- Rajmund Berengar, król Aragonii jako Alfons II
- Dulcíę Berengar, żonę króla Portugalii Sancho I
- Piotra, hrabiego Cerdanyi, Carcassonne i Narbony
- Eleonorę
- Piotra, hrabiego Prowansji jako Rajmunda Berengara III
- Sancza, hrabiego Roussillon i Prowansji
