Rahmon Nabijew
Rahmon Nabijew (tadż. Раҳмон Набиев) urodził się 5 października 1930 roku w Wilajecie sogdyjskim, a zmarł 11 kwietnia 1993 roku w Chodżencie. Był radzieckim i tadżyckim politykiem, który pełnił funkcję pierwszego prezydenta Tadżykistanu w latach 1991-1992 oraz premiera Tadżyckiej SRR w latach 1973-1982.
Kariera
Nabijew ukończył technikum rolnicze w Leninabadzie w 1949 roku, a później studiował na Taszkenckim Instytucie Nawadniania i Mechanizacji Rolnictwa. Pracował jako inżynier i dyrektor w Ministerstwie Rolnictwa, a od 1961 roku był aktywnym działaczem partii komunistycznej. Jego kariera polityczna obejmowała:
- 1971-1973 – minister rolnictwa Tadżyckiej SRR
- 1973-1982 – premier Tadżyckiej SRR
- 1982-1985 – I sekretarz KC Komunistycznej Partii Tadżykistanu
- 1991 – przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Tadżyckiej SRR
W okresie jego rządów w Tadżykistanie miały miejsce pierwsze demonstracje przeciwko jego polityce, które nasiliły się w latach 90. XX wieku. Konflikt pomiędzy opozycją a komunistyczną nomenklaturą doprowadził do zamętu politycznego. Nabijew utworzył batalion prezydencki, aby stawić czoła islamistycznym ruchom opozycyjnym.
Jego kadencja zakończyła się w wyniku presji ze strony opozycji, po czym tymczasowym prezydentem został Akbarszo Iskandarow. Wybory w 1994 roku wygrał Emomali Rahmon.
Odznaczenia
- Order Lenina
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
Podsumowanie
Rahmon Nabijew był kluczową postacią w historii Tadżykistanu, pełniąc funkcje rządowe w okresie transformacji politycznej kraju. Jego rządy były naznaczone konfliktami wewnętrznymi oraz próbami przeciwdziałania wpływom islamistycznym.
