Rada Ministrów Księstwa Warszawskiego
Rada Ministrów Księstwa Warszawskiego została utworzona zgodnie z art. 8 i 13 konstytucji Księstwa, w sytuacji, gdy nie powołano wicekróla, który miałby bezpośredni kontakt z ministrami. Na czele Rady stał Prezes, a jej skład obejmował ministrów odpowiedzialnych za sprawiedliwość, sprawy wewnętrzne, wojnę, skarb oraz policję.
Początkowo Rada pełniła rolę zastępcy króla, jednak dekret z 24 grudnia 1807 znacząco ograniczył jej kompetencje. Rada miała jedynie ułatwiać komunikację między ministrami w sprawach zastrzeżonych dla króla i nie mogła podejmować samodzielnych decyzji. Zbierała się „w przytomności” króla na jego rozkaz oraz raz w tygodniu w przypadku jego nieobecności.
Ze względu na długotrwały pobyt króla Fryderyka Augusta w Saksonii, faktyczna rola Rady zaczęła wzrastać, zwłaszcza w porównaniu do Rady Stanu. Dekret z 20 czerwca 1810 przyznał Radzie kontrolę nad poszczególnymi ministrami oraz administracją. Przed wyprawą Napoleona na Moskwę, dekretem z 26 maja 1812, Rada uzyskała uprawnienia do sprawowania władzy zwierzchniej w kraju w zastępstwie króla, z ograniczeniem braku możliwości dymisjonowania ministrów i wprowadzania zmian w sądownictwie.
Akta Rady Ministrów z niewielkimi stratami przetrwały II wojnę światową i obecnie znajdują się w Archiwum Głównym Akt Dawnych, tworząc zespół archiwalny o długości 5 metrów bieżących.
