PZL-104 Wilga

PZL-104 Wilga to czteromiejscowy samolot wielozadaniowy, produkowany w Polsce przez zakłady PZL-Okęcie oraz na licencji w Indonezji. Używany był głównie w lotnictwie sportowym w wielu krajach, w tym w Polsce, ZSRR, Niemczech, Kanadzie, i USA.

Historia

Wilga powstała jako wielozadaniowy samolot do holowania szybowców oraz transportu skoczków spadochronowych. Prototyp PZL-104 Wilga 1 został oblatany 24 kwietnia 1962 roku. Stworzenie kolejnych wersji, takich jak Wilga 2 i Wilga 3, wiązało się z modyfikacjami konstrukcji, w tym zmiany silnika na mocniejszy AI-14R, co znacząco poprawiło jej osiągi. Ostatni egzemplarz, Wilga 2000, został wyprodukowany w 2008 roku, kończąc ponad 40-letnią historię produkcji.

Wersje

Wilga 35A – wersja dla aeroklubów z hakiem do holowania.
Wilga 35H – wodnosamolot na pływakach.
Wilga 35P – wersja dyspozycyjna bez zaczepu do holowania.
Wilga 35R – wersja rolnicza z 300-litrowym zbiornikiem chemikaliów.
Wilga 35S – wersja sanitarna.
Wilga 40 – zmodyfikowana wersja z nowym usterzeniem.
Wilga 80 – wersja zgodna z amerykańskimi przepisami.
Wilga 2000 – nowoczesna wersja z poprawioną aerodynamiką i nowym silnikiem.

Samolot w polskim lotnictwie wojskowym

W polskim lotnictwie wojskowym używano 27 egzemplarzy Wilga 35 i 35A w latach 1971–1976, głównie w rolach łącznikowych i retranslacyjnych.

Opis konstrukcji

Wilga ma półskorupową konstrukcję z duraluminium, z wolnonośnym górnopłatem, stałym podwoziem oraz wyposażeniem do lotów bez widoczności. W zależności od wersji, samolot może być wyposażony w różne urządzenia, takie jak hak do holowania czy zbiorniki chemiczne.

Dane techniczne i osiągi

Wilga z napędem gwiazdowym AI-14 o mocy 260 KM ma maksymalną prędkość 200 km/h, zasięg 680 km oraz pułap 4000 m. Łącznie wyprodukowano około 1000 egzemplarzy samolotu, co czyni go jedną z najpopularniejszych konstrukcji w historii polskiego lotnictwa.