PZInż 303 – prototyp samochodu terenowego opracowany przez Państwowe Zakłady Inżynierii w Warszawie.
Historia
Pojazd został stworzony w latach 1937–1938 jako wóz dowódczy, zwiadowczy, patrolowy oraz ciągnik do holowania armat. Silnik pochodził z Polski (FIAT 118A) i miał na celu obniżenie kosztów produkcji. PZInż 303 charakteryzował się napędem na obie osie, reduktorem terenowym oraz wciągarką, co pozwalało mu na pokonywanie trudnych warunków terenowych.
Samochód miał zdolność pokonywania wzniesień o nachyleniu do 47° i był bardzo zwrotny, z promieniem skrętu wynoszącym jedynie 3,3 metra. Zawieszenie składało się z niezależnych wahaczy poprzecznych, a hamulce działały hydraulicznie.
Pojazd zbudowano w kilku wersjach, w tym:
- wersja szybka – z otwartym nadwoziem,
- wersja ciężarowa – z nośnością 800 kg,
- wersja ciągnikowa – do holowania działek.
PZInż 303 brał udział w wytrzymałościowych rajdach, w tym na trasie Warszawa-Brześć w grudniu 1938 roku. Po pomyślnych próbach zatwierdzono go do produkcji seryjnej w 1939 roku, jednak do niej nie doszło. Prototypy uczestniczyły w wojnie obronnej w 1939 roku.
Dane techniczne
- Silnik: PZInż. 157 (FIAT 118A), 4-cylindrowy, 1944 cm³, moc 45 KM przy 3600 obr./min
- Wymiary: długość 4340 mm, szerokość 1800 mm, wysokość 2275 mm, rozstaw osi 2600 mm
- Masa: 2050 kg
- Prędkość maksymalna: 60 km/h
- Zużycie paliwa: 22 l/100 km
Podsumowanie
PZInż 303 był innowacyjnym pojazdem terenowym, który pomimo swojej prototypowej natury, wykazał się dużymi możliwościami w trudnych warunkach. Jego historia jest ważnym elementem polskiej motoryzacji wojskowej lat 30. XX wieku.
