Pużyce – Informacje ogólne
Pużyce (kaszb. Pużëcé) to wieś kaszubska w Polsce, zlokalizowana w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce, w kompleksie Lasów Lęborskich. Na dzień 23 października 2019 roku wieś liczyła 91 mieszkańców i obejmowała powierzchnię 509 ha. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Historia
Pużyce znajdują się na terenie historycznej ziemi lęborskiej. W XIII wieku były częścią księstwa białogardzkiego, a później podlegały różnym władcom, w tym Mściwojowi II i Krzyżakom. Po wojnie trzynastoletniej w 1466 roku wieś stała się lennem książąt zachodniopomorskich. W wyniku I rozbioru Polski w 1772 roku Pużyce zostały przyłączone do brandenburskiej prowincji pomorskiej, a po II wojnie światowej wróciły do Polski.
Przywilej lokacyjny
W 1356 roku komtur gdański Schwedera von Pellant wystawił przywilej lokacyjny dla Pużyc, przyznając zasady niemieckie osadnikom Dobroszowi i Kirstynowi. Otrzymali oni 50 włók ziemi (ok. 840 ha) oraz zobowiązania podatkowe, w tym dziesięcinę na rzecz Kościoła.
Struktura społeczna w XVI wieku
Zgodnie z wizytacją książęcą z 1560 roku, w Pużycach mieszkało czterech pełnorolnych gospodarzy oraz dwóch zagrodników. Gospodarze posiadali średnio po jednym radle ziemi (ok. 35 ha) i płacili czynsz w wysokości 1 marki, 10 szylingów oraz 2 kury. Wizytacja ujawniła również szczegółowe dane dotyczące inwentarza żywego mieszkańców.
Podsumowanie
- Pużyce to wieś kaszubska w województwie pomorskim.
- W 1356 roku otrzymały przywilej lokacyjny.
- W XVI wieku miały 4 pełnorolnych gospodarzy oraz 2 zagrodników.
- Wieś przeszła przez różne etapy administracyjne i polityczne w ciągu swojej historii.
