Puszka Faradaya
Puszka Faradaya to metalowa komora, otwarta z jednej strony, która działa na zasadzie klatki Faradaya. Jest wykorzystywana w badaniach nad ładunkami elektrycznymi.
Funkcjonowanie puszki
Gdy naelektryzowane ciało przewodzące prąd znajdzie się wewnątrz puszki, oddaje swój ładunek elektryczny na ścianki puszki, przez co przestaje być naelektryzowane.
Historia
Nazwa „puszka Faradaya” pochodzi od Michaela Faradaya, który w 1830 roku zademonstrował właściwości ekranujące klatki wykonanej z siatki metalowej.
Zastosowania
Współczesne detektory jonów opierają się na zasadach działania puszki Faradaya. Jon, wpadając do puszki przez niewielki otwór, jest przyciągany do ścianek puszki, gdzie oddaje swój ładunek elektryczny. Mierzony jest powstający w ten sposób prąd.
Właściwości detektorów
- Mała czułość, co ogranicza ich użyteczność w pomiarze małych strumieni jonów.
- Skuteczne w pomiarze dużych strumieni, na przykład wiatru słonecznego.
Kategorie
Puszka Faradaya jest klasyfikowana w obszarze elektryczności, narzędzi fizycznych oraz spektrometrii mas.
