Puchar Interkontynentalny
Puchar Interkontynentalny, znany także jako Toyota Cup, to coroczny turniej piłkarski, który odbywał się w latach 1960-2004. Rywalizowali w nim zwycięzcy europejskiego Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (dzisiejszej Ligi Mistrzów) oraz południowoamerykańskiego Copa Libertadores. Turniej początkowo miał formę dwumeczu, a od 1980 roku rozgrywano go w postaci jednego meczu na neutralnym terenie.
Historia
Puchar Interkontynentalny powstał jako kontynuacja rywalizacji pomiędzy najlepszymi klubami Europy i Ameryki Południowej. W 1960 roku, po zakończeniu pierwszej edycji Copa Libertadores, Real Madryt pokonał CA Peñarol, zdobywając pierwsze trofeum. W 2004 roku odbyła się ostatnia edycja pod tą nazwą, w której FC Porto wygrało w rzutach karnych z Once Caldas. Od 2005 roku turniej jest rozgrywany jako Klubowe Mistrzostwa Świata FIFA.
W latach 1980-2001 mecze finałowe odbywały się w Japonii, a turniej sponsorowany był przez firmę Toyota. W 2006 roku zmieniono nazwę na FIFA Club World Cup.
Mecze o Puchar Interkontynentalny
- 1960: Real Madryt – CA Peñarol (0:0, 5:1)
- 1961: SL Benfica – CA Peñarol (1:0, 0:5, 1:2)
- 1962: Santos FC – SL Benfica (3:2, 5:2)
- 1963: A.C. Milan – Santos FC (4:2, 2:4, 0:1)
- 1975: mecz się nie odbył
- 2004: FC Porto – Once Caldas (0:0, karne 8:7)
Statystyki
Puchar Interkontynentalny był świadkiem wielu emocjonujących meczów, a drużyny takie jak Real Madryt, A.C. Milan, Boca Juniors i CA Peñarol zdobyły najwięcej tytułów. Warto zauważyć, że FIFA uznała wszystkich zwycięzców tego turnieju za mistrzów świata, co podkreśla prestiż rozgrywek.
Przypisy
W ciągu swojego istnienia Puchar Interkontynentalny stanowił istotny element międzynarodowych rozgrywek klubowych, łącząc najlepsze drużyny z Europy i Ameryki Południowej.
