Strix nyctea
Strix nyctea, znany również jako puchacz śnieżny, jest dużym ptakiem drapieżnym, który został formalnie opisany przez Linneusza w 1758 roku. W 2003 roku, w wyniku badań genetycznych, gatunek został przeniesiony do rodzaju Bubo, tym samym zmieniając jego nazwę na Bubo scandiacus. Puchacz śnieżny nie wykazuje podgatunków, mimo szerokiego zasięgu występowania.
Występowanie
Puchacz śnieżny gniazduje w tundrze Eurazji oraz Ameryki Północnej, w tym na północnej Grenlandii. Sporadyczne lęgi odnotowano na Islandii i Szetlandach. W okresie zimowym migruje na południe, osiągając Półwysep Skandynawski oraz centralną Azję. W Polsce gatunek jest bardzo rzadko spotykany, głównie w zimie, z inwazyjnymi pojawami odnotowanymi w latach 1920/21 i 1932/33.
Charakterystyka
Wygląd zewnętrzny
Puchacz śnieżny to duży ptak przypominający puchacza. Posiada charakterystyczną białą szlarę oraz długie pióra wokół dzioba. Jego nogi i palce są obficie opierzone. Samce mają niemal całkowicie białe upierzenie, z niewielką ilością brązowych plamek, podczas gdy samice są większe, a ich plamki tworzą poprzeczne pręgi. Młode ptaki mają więcej brązowych odcieni.
Wymiary
- Długość ciała: 53–66 cm
- Rozpiętość skrzydeł: 142–166 cm
- Masa ciała: 1,1–2 kg
Głos
Samce puchacza śnieżnego wydają monotonne dźwięki, przypominające krooh, krooh, krooh, najczęściej gdy siedzą na gałęzi.
Biotop
Ptak ten preferuje tundrę, jednak jego wędrówki są nieregularne, a liczba migrujących osobników zmienia się.
Lęgi
Puchacz śnieżny gniazduje na ziemi w płytkim zagłębieniu. Okres lęgowy przypada na maj i czerwiec, w trakcie którego samica składa od 5 do 14 jaj. Jaja wysiadywane są przez około 5 tygodni, a obydwoje rodzice zajmują się pisklętami.
Puchacz śnieżny w kulturze
Puchacz śnieżny zyskał popularność w kulturze, m.in. jako Hedwiga w serii powieści o Harrym Potterze oraz jako postać Wooto w powieści Łowcy przygód Jerzego Marlicza.
