Ptolemeusz II Filadelfos
Ptolemeusz II Filadelfos (308–246 p.n.e.) był drugim władcą Egiptu z dynastii Ptolemeuszy, panował od 283 r. p.n.e. jako syn Ptolemeusza I Sotera i Bereniki I. Jego rządy były zdominowane przez walki o władzę oraz konflikty zewnętrzne.
Życiorys
Ptolemeusz II był wychowankiem wybitnych uczonych, co wpłynęło na jego politykę. Na początku panowania musiał stawić czoła buntom w rodzinie, w tym zbrojnym wystąpieniom przyrodnich braci. Jego rządy były również obciążone wojną z Magasem, namiestnikiem Cyrenajki, która tliła się przez wiele lat.
Małżeństwa
Ptolemeusz II pojął za żonę Arsinoe I, a później także Arsinoe II, co wywołało kontrowersje w świecie greckim. Po śmierci Arsinoe II w 270 p.n.e. władca kazał oddawać jej boską cześć, przyjmując przydomek „Filadelfos” (miłujący siostrę).
I wojna syryjska
W latach 70. Ptolemeusz II zainicjował I wojnę syryjską przeciwko Antiochowi Soterowi. Chociaż wojna przyniosła pewne terytorialne zyski, w wyniku kolejnych konfliktów Ptolemeusz musiał ustąpić w niektórych regionach.
Wojna chremonidejska
W 267 p.n.e. Ptolemeusz zawiązał sojusz ze Spartą i Atenami, co doprowadziło do wojny chremonidejskiej. Pomimo wsparcia, armie sojusznicze ostatecznie poniosły klęskę, a Ptolemeusz II stracił na znaczeniu.
II wojna syryjska
W 260 p.n.e. rozpoczęła się II wojna syryjska, w której Ptolemeusz II zmagał się z Antiochem II. Konflikt zakończył się niekorzystnym pokojem w 255 p.n.e., skutkując utratą Cyklad i Cylicji.
Wyprawa do Persji
Wzmianki o rzekomej wyprawie Ptolemeusza II do „dalekiego lądu” są przedmiotem debat, a nowsze badania sugerują, że mogła to być kampania syropalestyńska z 276 p.n.e.
Rozwój terytorialny
Ptolemeusz II rozszerzył swoje panowanie, obejmując Cypr, Celesyrię oraz wyspę Rodos. Szczyt terytorialny przypadł na lata 70. i 60. III w. p.n.e., jednak późniejsze wojny doprowadziły do znacznych strat.
Charakter rządów
Ptolemeusz II prowadził złożoną politykę zagraniczną, utrzymując relacje z Rzymem i Kartaginą. Jego rządy charakteryzowały się silną armią i flotą, a także reformą podatkową.
Kult boski
Ptolemeusz II był pierwszym władcą greckim, który organizował kult siebie jako boga za życia, deifikując także swoją żonę. Wprowadził wiele festiwali na cześć siebie i rodziny, co miało na celu umocnienie jego pozycji.
Koregencja
W ok. 270 p.n.e. Ptolemeusz II ustanowił swojego koregenta, Ptolemeusza Syna. Jego rola i identyfikacja pozostają niejasne, a po buncie w Jonii, postać ta została zapomniana.
Mecenat
Ptolemeusz II był mecenasem nauki i sztuki, rozwijając Aleksandrię jako centrum kulturalne. Wspierał naukowców i artystów, w tym Euklidesa i Archimedesa, oraz zainicjował tłumaczenie Starego Testamentu na grekę (Septuaginta).
