Ptah – Bóg Stwórca w Mitologii Egipskiej
Ptah, bóg memficki, był jednym z najważniejszych bóstw w mitologii egipskiej. Uznawany za stwórcę, stał na czele Wielkiej Trójki Bogów, obok lwiogłowej Sechmet i Nefertuma. Choć jego kult rywalizował z kultem Ra, ostatecznie zyskał na znaczeniu w późniejszych okresach.
Charakterystyka i Wizerunek
Ptah był opiekunem sztuk i rzemiosła, często przedstawiany jako człowiek z ogoloną głową trzymający laskę, która łączyła w sobie symbole życia, władzy i stabilności. Jego świętym zwierzęciem był Apis. Nefertum oraz półbóg Imhotep, znany arcykapłan i budowniczy piramidy Dżasera, byli uważani za synów Ptaha.
Mity i Legendy
W niektórych mitach Ptah przedstawiany jest jako prapagórek, który wyłonił się w trakcie stworzenia świata, na którym siedział jego syn Nefertum. Jego żoną była Sekhmet, wojownicza bogini, której imię oznacza 'Mocarna’.
Ptah w Kulturze Europejskiej
W europejskiej kulturze Ptah zyskał uznanie w operze „Aida” Giuseppe Verdiego i Antonio Ghislanzoniego. W drugiej odsłonie pierwszego aktu, młody egipski wódz Radames odbiera insygnia wojenne od najwyższego kapłana Ramfisa, modląc się do Ptaha. Ostatnia scena opery rozgrywa się równocześnie w grobowcu Radamesa i Aidy oraz w świątyni, gdzie Amneris, córka faraona, modli się o ukojenie duszy, nawiązując do postaci Ptaha.
