PT-76

PT-76

PT-76 (ros. ПТ-76) to radziecki lekki czołg pływający, który wszedł do służby 6 sierpnia 1951 roku. Jego nazwa pochodzi od skrótu „pławajuszczij tank”, co oznacza „czołg pływający”. Produkcja trwała do 1967 roku, a w tym czasie wyprodukowano około 3039 egzemplarzy.

Specyfikacje techniczne

• Typ pojazdu: lekki czołg pływający
• Załoga: 3 osoby
• Silnik: W-6 o mocy 240 KM
• Transmisja: mechaniczna
• Masa bojowa: 14 t
• Prędkość: 44 km/h (w wodzie: 10,2 km/h)
• Zasięg: 240-260 km
• Uzbrojenie: armata D-56T kal. 76,2 mm lub D-56TM, karabin maszynowy kal. 7,62 mm
• Pancerz: spawany, grubość od 5 mm do 15 mm

Historia

Po II wojnie światowej ZSRR skupił się na budowie lekkich czołgów, które miały wspierać oddziały rozpoznawcze. W latach 40. XX wieku opracowano wiele prototypów, z których najważniejszym był „obiekt 740”, stworzony przez inż. N. Szaszmurina w 1950 roku. Produkcja PT-76 rozpoczęła się w 1953 roku w Wołgogradzkiej Fabryce Traktorów.

W 1957 roku czołg przeszedł modernizację, w której zmieniono armatę na wersję D-56TM oraz dostosowano przyrządy obserwacyjne. W 1958 roku wprowadzono zmodernizowaną wersję PT-76B, wyposażoną w armatę D-56TS z systemem stabilizacji.

Pojazdy oparte na PT-76

• ZSRR:
  • BTR-50 – transporter opancerzony
  • ASU-85 – działo samobieżne
  • ZSU-23-4 – działo przeciwlotnicze
• Czechosłowacja-Polska:
  • TOPAS – transporter opancerzony
• Chiny:
  • Typ 63 – czołg lekki amfibijny

Egzemplarze muzealne

PT-76 można zobaczyć w różnych muzeach, w tym:

• Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy
• Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
• Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu

PT-76 to ważny element radzieckiej myśli pancernej, który odegrał istotną rolę w powojennej historii wojskowości. Czołg ten wyróżniał się zdolnościami amfibijnymi i wszechstronnością zastosowania w różnych warunkach bojowych.