Psychoterapia Ericksonowska
Psychoterapia ericksonowska to strategia terapeutyczna opracowana przez Miltona Ericksona, skupiająca się na efektywnym wprowadzaniu zmian w życiu pacjentów. Metoda ta koncentruje się na teraźniejszości i przyszłości, a jej celem jest uruchomienie wewnętrznych zasobów Klienta oraz, w przypadku terapii rodzinnej, zasobów członków rodziny.
Reklama
Kluczowe założenia metody
W psychoterapii ericksonowskiej, terapeuta stosuje różnorodne techniki, aby wywołać zmiany, w tym:
- Podkreślenie pozytywnych aspektów relacji
- Wprowadzanie zmian małymi krokami
- W razie potrzeby, strategię pogorszenia sytuacji (przepisywanie symptomu)
Nowatorskie podejście tej metody zakłada, że:
Reklama
- Zrozumienie i wgląd nie są niezbędne do wprowadzenia zmian
- Oczekiwanie oporu ze strony pacjenta może być szkodliwe
Podstawowe zasady terapii
W psychoterapii ericksonowskiej wyróżnia się kilka fundamentalnych zasad:
- Skupienie na tym, co możliwe, a nie idealne
- Każdy człowiek posiada zasoby do przezwyciężenia problemów
- Każde zachowanie ma pozytywne intencje
- Decyzje podejmowane przez pacjenta są w danej chwili najlepsze
- Nie istnieją oporni pacjenci, są tylko mało elastyczni terapeuci
- Każde zachowanie jest użyteczne w odpowiednim kontekście
- Obiektywny punkt widzenia ma moc uzdrawiającą
- Nieświadomość jest miejscem, gdzie pewne treści są najlepiej umiejscowione
- Pacjent jest odpowiedzialny za przebieg terapii
Przypisy
Brak przypisów w dostarczonym tekście.
Reklama
Bibliografia
- Walker Wolfgang (2001): Przygoda z komunikacją. Bateson, Perls, Satir, Erickson. Początki NLP. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2001.
