Przymus drogowy w średniowiecznej Europie
Przymus drogowy to obowiązek, który dotyczył kupców przewożących towary po określonych drogach, należących do władcy. Te drogi były często wyposażone w komory celne, gdzie pobierano opłaty za ich użytkowanie w formie cła i myta.
Przymus drogowy pełnił istotną rolę w gospodarce, działając jako uzupełnienie prawa składu. Władcy zapewniali opiekę nad wyznaczonymi trasami, co skłaniało kupców do przestrzegania przepisów, mimo że groziły im kary za ich naruszenie.
Od końca XIII wieku większe miasta starały się o przywileje, które zwalniałyby ich kupców z obowiązku płacenia cła, co podkreślało rosnące znaczenie handlu w tym okresie.
Podsumowanie
- Przymus drogowy to obowiązek korzystania z dróg władcy przez kupców.
- Opłaty za użytkowanie dróg obejmowały cło i myto.
- Pełnił rolę uzupełniającą dla prawa składu.
- Władcy zapewniali opiekę nad trasami, co motywowało kupców do przestrzegania przepisów.
- Miasta starały się o przywileje zwalniające z cła od końca XIII wieku.
Kategorie
- Historia transportu
- Historia gospodarcza średniowiecza
- Prawo w średniowieczu
