Przyłbica – Charakterystyka
Przyłbica to rodzaj hełmu zamkniętego, który wyposażony jest w podnoszoną zasłonę twarzy w formie profilowanej płyty. Cieszyła się dużą popularnością w XIV-XVII wieku, zwłaszcza wśród rycerstwa i ciężkiej jazdy.
Budowa
Przyłbica rozwinęła się z basinetu, dodając do dzwonu ruchomą zasłonę. W początkowych wersjach miała stożkowaty kształt, co ułatwiało odbijanie ciosów bronią białą. Z biegiem czasu formy dzwonu stały się bardziej opływowe i często wzbogacone o dodatkowe elementy, takie jak rozpinane policzki (np. armet).
Zasłony przyłbic były profilowane, aby ułatwiać ześlizgiwanie się pchnięć, szczególnie przy atakach kopią. W końcu XIV wieku popularność zdobyły przyłbice z wydłużoną zasłoną, przypominającą kształtem psi pysk, znane również jako Hundsgugel.
Użycie w Walce
Termin „walczyć z podniesioną przyłbicą” jest uważany przez niektórych normatywistów za błędny. Właściwą formą jest „walczyć z otwartą przyłbicą”, co oznacza walkę z podniesioną zasłoną. Taki styl walki był uznawany za odważny, a nawet szalony, ze względu na ryzyko związane z łamaniem kopii, co mogło prowadzić do poważnych obrażeń.
W XIX wieku, podczas fascynacji średniowieczem, powiedzenie to zostało zniekształcone. Dziś istnieją dwie wersje tego idiomu, z czego jedna jest już powszechnie akceptowana w polszczyźnie.
Uwagi
Przyłbica, jako element historii wojskowości, pozostaje przedmiotem badań i zainteresowania w kontekście średniowiecznych technik walki oraz rozwoju uzbrojenia.
Przypisy
- Kategoria: Hełmy
- Kategoria: Historia wojskowości
