Przegrzewacz w kotłach parowych
Przegrzewacz to kluczowy element kotła parowego, zazwyczaj w formie wiązki rur, który służy do podgrzewania pary nasyconej. Jego celem jest zwiększenie temperatury pary powyżej temperatury nasycenia, co prowadzi do produkcji pary przegrzanej. Wzrost temperatury pary poprawia sprawność termiczną maszyny, co jest istotne w kontekście efektywności energetycznej.
Znaczenie przegrzewaczy w energetyce
W energetyce powszechnie stosuje się przegrzew wtórny pary wodnej. Po częściowym rozprężeniu w turbinie, para jest kierowana z powrotem do kotła, co podnosi jej temperaturę oraz entalpię. Dzięki temu zwiększa się także stopień suchości pary na wylocie z turbiny, co przyczynia się do wyższej sprawności całego systemu.
Historia przegrzewaczy
Przegrzewacz odegrał istotną rolę w konstrukcji parowozów, zwiększając ich moc i sprawność. Pierwszy praktyczny model został opracowany przez Wilhelma Schmidta w Niemczech w latach 90. XIX wieku. W 1893 roku Schmidt opatentował przegrzewacz do stacjonarnej maszyny parowej, a później współpracował z Robertem Garbe nad przegrzewaczem do parowozów.
- Pierwsza lokomotywa z przegrzewaczem pruskiej serii S 4 powstała w 1898 roku.
- Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1902 roku.
- Początkowo używano przegrzewaczy komorowych w dymnicy parowozów, ale w 1903 roku Schmidt wprowadził model płomienicowy.
Przegrzewacz płomienicowy, w którym para przepływała przez zagięte rurki umieszczone w walczaku kotła, stał się standardem, a inne modele opracowane przez różnych konstruktorów nie zyskały większego uznania.
Podsumowanie
Przegrzewacze są kluczowym elementem w kotłach parowych i parowozach, znacząco wpływając na ich wydajność i moc. Dzięki innowacjom w tej dziedzinie, energia parowa stała się bardziej efektywna, co miało duże znaczenie dla rozwoju technologii cieplnej.
