Pryscylianizm – Wprowadzenie
Pryscylianizm to ruch chrześcijański, który powstał pod wpływem manicheizmu i gnostycyzmu, zainicjowany przez Pryscyliana w Hiszpanii około 375 roku. Ruch ten łączył w sobie elementy etyczne, filozoficzne i religijne.
Główne założenia
Zwolennicy pryscylianizmu mieli kilka kluczowych przekonań:
- Ciało ludzkie uważali za dzieło szatana, co prowadziło do praktykowania ascezy.
- Negowali realność człowieczeństwa Syna Bożego.
- Odżegnywali się od pojęcia Trójcy Świętej, traktując je jako różne sposoby postrzegania Boga.
- Dopuszczali osobistą interpretację Pisma Świętego.
Losy Pryscyliana i ruchu
Pryscylian został stracony w 385 roku za swoje poglądy. Mimo to, idee pryscylianizmu przetrwały długo po jego śmierci. Na soborze w Toledo w 400 roku uznano Pryscyliana za świętego męczennika, jednak decyzja ta została później odwołana pod wpływem biskupów, którzy zostali pozbawieni urzędów.
Potępienie pryscylianizmu
Ruch był przedmiotem obrad synodu w Bradze w 561 roku, gdzie jego wyznawcy zostali obłożeni anatemą, co finalnie przyczyniło się do jego marginalizacji w chrześcijaństwie.
