Definicja proroka
Termin „prorok” pochodzi z greckiego słowa προφήτης (prophḗtēs), co oznacza „rzecznika” i jest tłumaczeniem hebrajskiego „nabi”, który odnosi się do osoby mówiącej w imieniu Boga. W religiach abrahamowych prorok pełni rolę pośrednika, objawiając wolę Bożą i zapowiadając przyszłe wydarzenia, w tym nadejście Mesjasza.
Prorocy w Biblii
Stary Testament
W Biblii hebrajskiej prorocy są przedstawiani jako wysłannicy Boga. Do najważniejszych z nich należą:
- Mojżesz
- Izajasz
- Jeremiasz
- Ezechiel
- Daniel
Prorocy mniejsi to m.in. Ozeasz, Joel, Amos, Jonasz i Malachiasz. Inne postacie uznawane za proroków to Abraham, Samuel i Eliasz.
Prorokinie
Wśród proroków znalazły się również kobiety, takie jak:
- Miriam
- Debora
- Anna
Nowy Testament
W Nowym Testamencie prorokami są Jan Chrzciciel, Apostoł Paweł i Apostoł Jan.
Prorocy w różnych tradycjach religijnych
Protestantyzm
W protestantyzmie prorocy mają różne znaczenie, a w kalwinizmie afrykanerskim uznaje się Sienera van Rensburga.
Mormonizm
W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich każdy prezydent kościoła jest uznawany za proroka, począwszy od Josepha Smitha.
Islam
W islamie uznaje się 24 proroków biblijnych, w tym Mahometa, Mojżesza i Jezusa. Pełna lista proroków islamskich obejmuje m.in. Adama, Ibrahim (Abraham) i Dawuda (Dawid).
Zaratusztrianizm i sikhizm
W zaratusztrianizmie prorokiem jest Zaratusztra, natomiast w sikhizmie nie ma pojęcia proroka, lecz guru, z Guru Nanakiem jako najważniejszym.
Krytyka proroków
Krytykę proroków i proroctw przeprowadził katolicki ksiądz Jean Meslier w swoim dziele „Testament”.
