Próba Trommera
Próba Trommera to reakcja chemiczna służąca do jakościowego oznaczania aldehydów, wykorzystująca wodorotlenek miedzi(II), znany jako odczynnik Trommera. W trakcie tej reakcji aldehydy utleniają się do kwasów karboksylowych, a miedź z II stopnia utlenienia redukuje się do Cu(I). Ketony nie wykazują reakcji.
Nazwisko niemieckiego chemika, od którego pochodzi nazwa próby, to Trommer (1806–1879).
Wykrywanie cukrów redukujących
Próba Trommera jest również stosowana do określania właściwości redukujących cukrów. Niektóre z nich, zwane cukrami redukującymi, utleniają się do kwasów aldonowych (np. glukoza do kwasu glukonowego).
- Aldozy, z grupą aldehydową, ulegają reakcji.
- Ketozy, takie jak fruktoza, poprzez tautomeryzację mogą również reagować jako aldehydy.
Większość monosacharydów i disacharydów ma właściwości redukujące, z wyjątkiem sacharozy, która nie zawiera grup hemiacetalowych i jest w formie acetalowej. Polisacharydy są również cukrami nieredukującymi, ponieważ ich atomy węgla są związane w ugrupowania acetalowe.
Przygotowanie odczynnika Trommera
Odczynnik Trommera uzyskuje się, dodając wodny roztwór wodorotlenku sodu do wodnego roztworu siarczanu miedzi(II), co prowadzi do powstania niebieskiego, koloidalnego osadu wodorotlenku miedzi(II). W trakcie próby, osad ten ogrzewa się z próbką. W obecności aldehydów niebieski osad zmienia kolor na ceglastoczerwony, co wskazuje na obecność tlenku miedzi(I).
Podobne próby
Istnieje wiele modyfikacji próby Trommera, z najpopularniejszymi dwoma:
- Próba Fehlinga z winianami
- Próba Benedicta z cytrynianami
