PPG – Prototyp Radzieckiej Tankietki
PPG (ros. Подвижное пулемётное гнездо) to prototyp tankietki radzieckiej z okresu II wojny światowej, zaprojektowany w 1940 roku. Pojazd ten był przeznaczony do działania w trudnych warunkach terenowych, w tym na zamarzniętych zbiornikach wodnych, co ujawniono podczas wojny z Finlandią.
Specyfikacje Techniczne
- Typ pojazdu: tankietka
- Trakcja: gąsienicowa
- Załoga: 2 osoby
- Data prototypu: 1940
- Silnik: 1 silnik gaźnikowy PMZ o mocy 16 KM
- Transmisja: mechaniczna
- Pancerz: 8 – 20 mm
- Wymiary: Długość: 2,50 m, Szerokość: 1,72 m, Wysokość: 0,86 m
- Prześwit: 0,30 m
- Masa bojowa: 1 730 kg
- Prędkość maksymalna: 18 km/h
- Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm (1535 pocisków)
- Użytkownicy: ZSRR
Historia i Zastosowanie
W 1940 roku w ZSRR wznowiono prace nad tankietkami, co było wynikiem doświadczeń zdobytych podczas konfliktu z Finlandią. Pojazdy te miały służyć jako „Ruchome gniazda karabinów maszynowych”, co w sytuacji braku wrogiego sprzętu pancernego wydawało się uzasadnione. PPG, znany również jako Obiekt 216, był tworzony w Zakładach Kirowskich w Leningradzie, jednak wyprodukowano tylko jeden prototyp.
Podsumowanie
PPG stanowi przykład radzieckiej innowacji w zakresie pojazdów opancerzonych II wojny światowej, koncentrując się na mobilności i wsparciu ogniowym w trudnych warunkach. Mimo że nie wszedł do masowej produkcji, jego konstrukcja miała wpływ na przyszłe projekty w tej kategorii.
