Powstanie wielkopolskie (1806)

„`html

Powstanie wielkopolskie 1806 roku

Powstanie wielkopolskie w 1806 roku to zbrojne wystąpienie Polaków przeciwko wojskom pruskim. Uznawane jest za jedno z pięciu zwycięskich powstań w historii Polski, które przyczyniło się do utworzenia Księstwa Warszawskiego w 1807 roku.

Tło historyczne

Wojna między Francją a Prusami dała mieszkańcom Wielkopolski nadzieję na odzyskanie niepodległości. Napoleon, widząc strategiczne korzyści, wysłał emisariuszy do Prus Południowych, a 20 września 1806 roku wydał rozkaz o tworzeniu legii z polskich dezerterów. Ich liczba szybko wzrosła, co zaowocowało powołaniem kolejnej legii.

Misja generała Dąbrowskiego

Generał Jan Henryk Dąbrowski został wybrany przez Napoleona do zorganizowania dywersji na tyłach Prusaków. Jego zadaniem było stworzenie regularnych oddziałów polskich. Już cztery dni po przybyciu do Poznania, Dąbrowski przedstawił plan sformowania armii liczącej 40 000 żołnierzy.

Powstanie

Patriotyczna atmosfera w regionie sprzyjała mobilizacji. 6 listopada 1806 roku Dąbrowski i Józef Wybicki ogłosili odezwę do narodu, wzywając do walki z zaborcą. Powstanie szybko rozprzestrzeniło się na tereny Kalisza, gdzie miało miejsce kilka starć z oddziałami pruskimi. Dąbrowski wprowadził mobilizację, a 3 grudnia ogłoszono pospolite ruszenie.

Kampania pomorska

1 stycznia 1807 roku Dąbrowski rozpoczął kampanię pod Łowiczem. Po reorganizacji, utworzono trzy legie: poznańską, kaliską i warszawską. Oddziały Dąbrowskiego walczyły pod Bydgoszczą, a następnie zdobyły Gniezno i Tczew. W lutym 1807 roku legia poznańska, dowodzona przez Kosińskiego, zajęła Tczew po ciężkiej bitwie. Po zdobyciu Gdańska, polskie oddziały walczyły na Mazurach, m.in. w bitwie pod Frydlandem.