### Poroże jeleniowatych
Poroże, znane również jako rosocha, wieniec czy tyki, to twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej samców jeleniowatych. Wyjątkami są renifer, u którego poroże występuje także u samic, oraz jelonek błotny, który go nie posiada. Poroże jest corocznie zrzucane i odrasta, pełniąc ważną rolę w obronie i rywalizacji o samice podczas godów.
### Budowa i proces wzrostu
Poroże składa się z pnia oraz odrostków i jest zbudowane z tkanki kostnej, nie zawiera substancji rogowej. Proces zrzucania poroża wynika z zachodzących zmian w tkankach na jego podstawie. W tkance kostnej tworzą się jamy, co prowadzi do odłamania poroża. Po zrzuceniu, rana szybko zarasta, a nowe poroże rośnie, pokryte skórą nazywaną scypułem. Początkowo zbudowane z tkanki łącznej, po trzech miesiącach prawie całkowicie kostnieje, jednak scypuł pozostaje wrażliwy na urazy.
### Rozwój poroża
Młode jelenie mają pierwsze poroże w postaci nierozwidlonych szpiców. Po dwóch latach zrzucają je, a nowe zazwyczaj ma odrostki. Liczba odrostków nie zależy bezpośrednio od wieku, lecz od stanu odżywienia i warunków życia.
– **Typy poroża:**
– **Szpicak** – poroże nierozwidlone
– **Widłak** – poroże z jednym odrostkiem
– **Szóstak** – poroże z dwoma odrostkami
– **Ósmak, dziesiątak, dwunastak** – kolejne liczby odrostków
Nie zawsze poroże jest symetryczne, co prowadzi do klasyfikacji myśliwskiej, gdzie ocenia się je na podstawie większej liczby odrostków. U podstawy pnia mogą występować różne wyrostki, znane jako róża.
### Różnorodność poroża
Poroże różnych gatunków jeleniowatych przybiera różnorodne kształty. U niektórych, takich jak łoś czy daniel, poroże przypomina łopatę, a samce z takim porożem nazywane są łopataczami.
Warto zaznaczyć, że w miarę starzenia się, liczba odrostków może się zmniejszać, a u bardzo starych osobników poroże może być ograniczone do grubego pnia z krótkim odrostkiem. Takie jelenie mogą być niebezpieczne dla innych.
