Porowatość skały lub gruntu
Porowatość to zawartość pustych przestrzeni (porów) w skałach lub gruntach, które mogą być mikroskopijnymi otworami. Pory dzielimy na dwa rodzaje:
- Otwarte – połączone z sobą oraz z powierzchnią skały.
- Zamknięte – całkowicie otoczone materiałem skalnym.
Rodzaje porowatości
Wyróżniamy trzy główne typy porowatości:
- Porowatość efektywna – obejmuje pory otwarte, które pozwalają na ruch cieczy.
- Porowatość zakryta – odnosi się do porów zamkniętych.
- Porowatość ogólna – suma porowatości odkrytej i zakrytej.
Szczególnym przypadkiem jest porowatość szczelinowa, związana z obecnością szczelin w mniej przepuszczalnych skałach.
Parametry porowatości
Współczynnik porowatości (kp) to stosunek objętości porów do całkowitej objętości próbki, wyrażany w wartościach od 0 do 1 (0 do 100%). Można go zapisać jako:
gdzie:
- – objętość porów,
- – objętość szkieletu,
- – objętość całkowita.
Porowatość uznaje się za małą, gdy kp < 5%, oraz za wysoką, gdy kp > 20%.
Wskaźnik porowatości (e) to stosunek objętości porów do objętości szkieletu gruntowego:
Metody oznaczania porowatości
Metody laboratoryjne
- Oznaczanie gęstości i przeliczanie na porowatość.
- Badanie w porozymetrze – wyznaczanie porowatości efektywnej poprzez nasycenie próbki cieczą o znanej gęstości.
Metody terenowe
Pomiar porowatości można również wykonać in situ za pomocą metod geofizycznych, takich jak:
- Elektrometria wiertnicza.
- Metody radiometryczne (neutron – gamma, gamma – gamma).
- Profilowanie akustyczne.
- Metoda refleksyjna.