„`html
José de la Cruz Porfirio Díaz Mori
José de la Cruz Porfirio Díaz Mori (1830-1915) był prezydentem Meksyku oraz dyktatorem, który rządził krajem w latach 1876-1911 z jedną czteroletnią przerwą. Pochodził z Oaxaki, był Metysem, a jego przodkowie wywodzili się z plemienia Mixteków.
Wczesne życie i kariera
Po śmierci ojca w wieku trzech lat, Díaz rozpoczął edukację w seminarium, którą jednak przerwał, by dołączyć do lokalnej milicji podczas wojny z USA. Studiował prawo pod kierunkiem Benito Juáreza i ukończył je w 1853. Został opozycjonistą, walczącym przeciwko dyktaturze Santa Anny.
Rządy i reformy
W 1862 Díaz zyskał uznanie jako dowódca kawalerii podczas bitwy pod Pueblą przeciwko wojskom francuskim. Po obaleniu prezydenta Sebastiána Lerdo de Tejady w 1876, Díaz wprowadził reformy, w tym zakaz reelekcji, jednak szybko złamał te zasady, utrzymując władzę poprzez manipulacje wyborcze i likwidację opozycji.
- Wprowadzenie korupcji i niekompetencji w administracji.
- Usunięcie artykułów o zakazie reelekcji z konstytucji.
- Wzrost znaczenia przemysłu i kolei, co zwiększyło uzależnienie Meksyku od USA.
Opozycja i upadek
W 1908 Díaz ogłosił gotowość do demokracji i zapowiedział, że nie będzie ubiegał się o reelekcję. Mimo to, aresztował Francisco Madero, jednego z głównych rywali. Wybory odbyły się, ale wyniki były sfałszowane. Niezadowolenie społeczne doprowadziło do rewolucji, która obaliła Díaza w 1911 roku.
Życie po prezydenturze
Po obaleniu, Díaz udał się na wygnanie do Francji, gdzie zmarł w 1915 roku.
Bibliografia
- Nigel Cawthorne, 100 tyranów, despotów i dyktatorów, Świat Książki, Warszawa, 2007.
„`
