Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG)
Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG) to kardiochirurgiczna procedura, której celem jest wszczepienie pomostów naczyniowych, omijających zwężenia w tętnicach wieńcowych. Stosuje się ją w przypadkach zaawansowanej choroby wieńcowej i niektórych zawałów serca, gdy angioplastyka nie jest możliwa.
Technika
Pomosty mogą być wykonane z tętnic lub żył pacjenta, takich jak:
- tętnica piersiowa wewnętrzna (ITA)
- żyła odpiszczelowa
- tętnica promieniowa
Operacja CABG z użyciem ITA została po raz pierwszy wykonana w 1964 roku przez Wasilija Kolesowa. W 1967 roku René Favaloro przeprowadził pierwszą operację z użyciem żyły odpiszczelowej. Obecnie na świecie wykonuje się około 800 000 operacji rocznie, z czego ponad 500 000 w Stanach Zjednoczonych.
W latach 80. XX wieku zauważono, że przeszczepy ITA mają lepsze wskaźniki drożności i przeżycia pacjentów w porównaniu do przeszczepów żylnych. CABG jest zalecana dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową, gdzie angioplastyka wiąże się z większym ryzykiem.
W ostatnich latach rozwijają się techniki mniej inwazyjne, takie jak:
- operacje na bijącym sercu (OPCAB)
- małoinwazyjne pomostowanie (MIDCAB)
- chirurgia przez ograniczony dostęp (PACAB)
- roboty kardiochirurgiczne (TECAB)
- hybrydowe leczenie choroby wieńcowej
Mimo że CABG stała się rutynową procedurą, wciąż jest skomplikowana i wymaga zatrzymania akcji serca.
Rehabilitacja
Pacjenci po CABG potrzebują długotrwałej rehabilitacji, obejmującej:
- zakaz palenia tytoniu
- diety niskotłuszczowej
- ograniczenia w podnoszeniu ciężarów i wykonywaniu niektórych ruchów przez 2 miesiące po operacji
Rehabilitacja kardiologiczna przebiega w trzech etapach:
- I etap: wczesna rehabilitacja w szpitalu (7–14 dni)
- II etap: wczesna rehabilitacja poszpitalna (3–4 tygodnie)
- III etap: rehabilitacja ambulatoryjna, bez ograniczeń czasowych
W ramach rehabilitacji pacjenci uczestniczą w treningach wytrzymałościowych oraz ćwiczeniach indywidualnych.
