Polityka Arystotelesa
Polityka (dosł. „sprawy ustrojów państw, sprawy publiczne”) to dzieło Arystotelesa, w którym przedstawia swoje poglądy na organizację państwa oraz ustrój polityczny. Praca ta rozwija tematy poruszone w Etyce nikomachejskiej i zajmuje miejsca od 1252a do 1343a w Corpus Aristotelicum.
Krytyka Platona
Arystoteles krytykuje idealny ustrój państwowy zaproponowany przez Platona w Państwie. Wskazuje na kilka istotnych problemów:
- Wspólnota własności prowadzi do zaniedbań z powodu rozproszenia odpowiedzialności.
- Wspólność kobiet niszczy więzi rodzinne i relacje międzyludzkie, zamiast je wzmacniać.
Filozof podkreśla, że państwo powinno opierać się na różnorodności, a nie centralizacji i ujednoliceniu, traktując je jako wspólnotę, a nie jednolity organizm.
Typologia ustrojów politycznych
W Polityce Arystoteles przedstawia typologię ustrojów politycznych, dzieląc je na:
- Ustroje właściwe:
- Monarchia
- Arystokracja
- Politeja
- Ustroje zwyrodniałe:
- Tyrania
- Oligarchia
- Demokracja
Arystoteles wskazuje monarchię jako najlepszy ustrój polityczny, jednak dokonuje rozróżnienia między ustrojem najlepszym a możliwym do realizacji. Uznał, że optymalnym rozwiązaniem jest ustrój oparty na stanie średnim.
Podsumowanie
Dzieło Arystotelesa Polityka stanowi kluczowy tekst w filozofii społecznej i politycznej, oferując krytykę idealizmu Platona oraz rozwijając koncepcję różnorodności w ustroju państwowym.
Bibliografia
Kategoria: Literatura z zakresu filozofii społecznej i politycznej
Kategoria: Dzieła Arystotelesa
