Polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP)
Polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP) to technika analizy DNA, która polega na rozcinaniu dwuniciowego DNA w specyficznych miejscach przez enzymy restrykcyjne. W wyniku tego procesu powstają fragmenty o różnych długościach, które mogą różnić się w zależności od mutacji w DNA. Mutacje te mogą prowadzić do powstania lub zniknięcia miejsc restrykcyjnych, co skutkuje fragmentami o odmiennych długościach.
Zastosowanie RFLP
RFLP znajduje zastosowanie w wielu obszarach, w tym:
- Analiza wzorów DNA w badaniach genealogicznych i ustalaniu pokrewieństwa.
- Mapowanie genów i alleli, co jest istotne w hodowli roślin i identyfikacji cech, takich jak odporność na suszę.
- Wykrywanie defektów genetycznych i ich dziedziczenia.
- Identyfikacja osób w kryminalistyce, szczególnie w badaniach pozostałości biologicznych (np. krew, włosy).
RFLP umożliwia niemal pewne odróżnianie osób, z wyjątkiem bliźniaków jednojajowych, a nawet w ich przypadku pojawiają się doniesienia o skuteczności tej metody.
Historia zastosowania w kryminalistyce
Metoda RFLP została po raz pierwszy użyta w kryminalistyce w 1986 roku przez brytyjską policję w sprawie morderstw. Umożliwiła uniewinnienie niesłusznie oskarżonej osoby oraz identyfikację prawdziwego sprawcy, Colina Pitchforka. W 1989 roku w USA po raz pierwszy uniewinniono osobę na podstawie analizy RFLP, kiedy Gary Dotson został uwolniony po 50 latach więzienia z powodu błędnych świadectw.
Jednak technika ta nie jest wolna od nadużyć. Przykładem jest incydent z 1992 roku, gdy kanadyjski lekarz John Schneeberger próbował oszukać testy DNA, wszczepiając obcą krew w celu uniknięcia odpowiedzialności za gwałt.
RFLP jest również wykorzystywane do potwierdzania lub wykluczania ojcostwa poprzez porównanie fragmentów DNA matki, dziecka i domniemanego ojca.
