Polikarp ze Smyrny
Polikarp ze Smyrny (ok. 69–82 – 22 lutego 156) był biskupem Smyrny (dzisiejsze Izmir w Turcji) oraz świętym katolickim i prawosławnym. Należy do ojców apostolskich, a tradycja głosi, że był uczniem apostoła Jana Teologa.
Życiorys
Polikarp urodził się w zamożnej, chrześcijańskiej rodzinie. Około 100 roku został mianowany biskupem Smyrny. Spotkał się z Ignacym Antiocheńskim, który do niego napisał list. W czasie pontyfikatu papieża Aniceta, Polikarp odwiedził Rzym, aby ustalić jednolitą datę obchodzenia Wielkanocy, jednak nie osiągnęli porozumienia.
Polikarp zginął jako starzec w czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Marka Aureliusza. Został skazany na spalenie na stosie, a jego męczeństwo opisano w dokumencie „Martyrium Polycarpi”, który jest najstarszym znanym opisem śmierci męczennika. Data jego śmierci to 22 lutego 156 roku, choć niektórzy podają także lata 155 i 167.
Listy
Polikarp był autorem wielu listów, z których zachował się jeden skierowany do wspólnoty chrześcijańskiej w Filippi. Jego pisma zawierają cenne informacje dotyczące Ignacego Antiocheńskiego. Uczniem Polikarpa był Ireneusz z Lyonu, znany teolog II wieku.
W liturgii
Wspomnienie liturgiczne Polikarpa obchodzone jest w Kościele katolickim 23 lutego, a w cerkwi prawosławnej 23 lutego/8 marca (8 marca według kalendarza gregoriańskiego).
Ikonografia
W ikonografii Polikarp przedstawiany jest jako mężczyzna z krótką, siwą brodą w biskupich szatach liturgicznych, trzymający Ewangelię w lewej ręce i błogosławiący prawą ręką. Czasami ukazywany jest w szatach męczennika, z krzyżem w dłoni.
